Φωνή: ο έναρθρος ήχος που παράγεται από τον αέρα καθώς περνά μέσα από φραγμούς ή στενά της στοματικής κοιλότητας ή από τη ρινική κοιλότητα
[Μπαμπινώτης, Γ. (1998). Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας Ε.Π.Ε.]
Η φωνή, όμως, είναι πολύ περισσότερα από έναν ήχο. Η ιδιαίτερη χροιά της, αλλά και ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίον «χρωματίζουμε» τον λόγο μας εκφράζοντας τις απόψεις και τα συναισθήματά μας, είναι προσδιοριστικό μας γνώρισμα και αποτελεί βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς μας.
Παρ’ όλα αυτά, κάπου εδώ υπάρχει ένα παράδοξο. Όσο και αν η φωνή αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητάς μας, οι περισσότεροι από εμάς αισθανόμαστε λίγο (έως και πολύ) άβολα τα πρώτα λεπτά ακρόασης της φωνής μας σε κάποιο βίντεο ή σε κάποια ηχογράφηση. Το συναίσθημα αυτό, μάλιστα, εντοπίζεται ακόμα και μεταξύ των ατόμων που ασχολούνται με επαγγέλματα όπως το ραδιόφωνο, η διερμηνεία ή η δημοσιογραφία, στα οποία η φωνή έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν είναι λίγοι οι δημοσιογράφοι που στους προσωπικούς λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν παραδεχθεί ότι συχνά αποφεύγουν να κάνουν ομιλίες ή την απομαγνητοφώνηση των συνεντεύξεών τους, γιατί θεωρούν ότι ο ήχος της φωνής τους είναι «ανυπόφορος».
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Κάθε φορά που μπαίνουμε σε διαδικασία ομιλίας, οι φωνητικές μας χορδές τίθενται σε κίνηση και ο αέρας που έρχεται από τους πνεύμονες τις διαπερνά. O ήχος που προκύπτει προσλαμβάνεται εξωτερικά και εσωτερικά μέσω του αέρα και των οστών αντίστοιχα. Οι δύο ήχοι διαφέρουν τόσο ως προς τον τρόπο πρόσληψης όσο και ως προς τη συχνότητά τους, καθώς αυτός που μεταφέρεται εσωτερικά είναι σε πολύ χαμηλή συχνότητα, ενώ ο άλλος σε αρκετά υψηλότερη.
Κάθε φορά, όμως, που ακούμε τη φωνή μας σε κάποια ηχογράφηση ή σε κάποιο βίντεο, η προέλευση του ήχου είναι μόνο εξωτερική. «Ουσιαστικά, αυτή η φωνή που ακούμε, όταν έχουμε ηχογραφήσει τον εαυτό μας, είναι αυτή η φωνή που ακούν όλοι οι άλλοι» επισημαίνει ο ωτορινολαρυγγολόγος Chris Chang, μέλος του ιατρικού κέντρου Fauquier ENT Consultants στο Γουόρεντον της Βιρτζίνια, μιλώντας στo NBC, ενώ ο Dr. William Cullinan συμπληρώνει: «Απεχθανόμαστε τη φωνή μας, γιατί μας φαίνεται πολύ ξένη. Το παράδοξο είναι ότι κανένας άλλος δεν ακούει τη φωνή μας, όπως εμείς νομίζουμε ότι ακούγεται».
Καθώς, όμως, η φωνή αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητάς μας, δεν θα μπορούσε να είναι ανεπηρέαστη από ψυχολογικούς παράγοντες. Έχει, άλλωστε, χαρακτηριστεί ως «εργαλείο της ψυχής».
Όταν την ακούμε, λοιπόν, ηχογραφημένη, δηλαδή όχι σε συνδυασμό με μια ολοκληρωμένη εικόνα που περιλαμβάνει τη συμπεριφορά και την κινησιολογία μας, συνειδητοποιούμε ότι ενδεχομένως ορισμένες πτυχές του εαυτού μας είναι πιο εμφανείς από όσο πιστεύαμε. Αυτό αφορά, φυσικά, και σε πτυχές του εαυτού μας που ενδεχομένως δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε ή ακόμα και να παραδεχθούμε.
Τα καλά νέα είναι, όμως, ότι, όπως και όλα τα άλλα, ο ήχος της φωνής μας συνηθίζεται – είναι και αυτό ένα από τα πολλά στοιχεία που συμβάλλουν στη μοναδικότητα όλων μας.
