Στους γρήγορους ρυθμούς που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη καθημερινότητα και πραγματικότητα (ακόμα κι όταν αυτή βρίσκεται ελέω πανδημίας), κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένας «κύκλος» –είτε πρόκειται για την επίτευξη ενός μικρού ή μεγάλου στόχου, είτε πρόκειται για την ευόδωση ενός σχεδίου, είτε πρόκειται για κάτι που παραπέμπει σε αυτό το κοινωνικό κατασκεύασμα που συμβατικά αποκαλούμε «επιτυχία»– και προτού παρασυρθούμε να προλάβουμε και πάλι την ταχεία (λες και δεν υπάρχουν άλλα, επόμενα δρομολόγια, που ενδεχομένως περνούν κι από πιο ενδιαφέροντα σημεία!), πρέπει να σταματάμε για λίγο και να κοιτάζουμε πίσω.
Κοιτάζοντας, λοιπόν, πίσω σε αυτόν τον έναν χρόνο ζωής του περιοδικού, βλέπω έξι τεύχη –επτά, πλέον– προσεγμένα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα και φτιαγμένα με μεράκι. Βλέπω καλογραμμένα κείμενα που ενημερώνουν, προβληματίζουν, διαφωτίζουν και διασκεδάζουν. Βλέπω αξιοπρόσεχτες φωτογραφίες, εικόνες και έργα με αισθητική. Βλέπω μία καλοστημένη και λειτουργική ιστοσελίδα. Και πίσω από όλα αυτά, βλέπω ανθρώπους όμορφους, με σπιρτάδα και γνώμη. Ναι, αυτή είναι η ομάδα μας (διατί να το κρύψωμεν, άλλωστε;), και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτή!
Αστοχίες πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν – ο μόνος τρόπος να μην υπάρχουν είναι ίσως το να μην κάνεις απολύτως τίποτα, που κι αυτό «αστοχία» είναι, μπορεί κι η μεγαλύτερη και, μάλιστα, η περισσότερο «ασυγχώρητη». Το όλο παιχνίδι, όμως, παίζεται στο πού επιλέγεις να εστιάζεις. Κι εγώ εστιάζω σε όλα τα παραπάνω, καθώς και στο κλίμα εμπιστοσύνης που έχει καλλιεργηθεί, καθιστώντας περιττή κάθε ύπαρξη «γραμμής». Εστιάζω στην άμεση και έμμεση αλληλεπίδραση ανάμεσα στα μέλη της ομάδας, αλλά και μεταξύ όλων ημών και του αναγνωστικού κοινού.
Από πλευράς μου, λοιπόν, ευχαριστώ όσες και όσους άφησαν τα ίχνη τους σε ένα, σε περισσότερα ή και σε όλα τα τεύχη αυτού του πρώτου χρόνου, και όλοι εμείς μαζί με τη σειρά μας ευχαριστούμε εσάς, τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες, για τη στήριξη και σας καλούμε να συνεχίσετε να μας στηρίζετε, γιατί αυτή είναι η μόνη μας ανταμοιβή, και μας δίνει χαρά, δύναμη και κίνητρο να συνεχίζουμε.
Επομένως, ο τελικός απολογισμός δείχνει ότι, ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη χρονιά που πέρασε, είναι ευτυχία και αποκούμπι να συνειδητοποιούμε ότι, τελικά, κάτι κάναμε κι εμείς. Με την ίδια και περισσότερη θέρμη, δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε και φέτος σε αυτόν τον άλλον τόπο, που είναι το BANAL magazine. Και εις άλλα!
«“Για μένανε θα είσαι πάντα το Κυδώνι”. Πιθανώς όλοι να θυμόμαστε στις αρχές του προηγούμενου χρόνου ένα κυδώνι που μας μόστραρε τα οπίσθιά του στο πρώτο εξώφυλλο του περιοδικού. Και πιθανώς (σχεδόν) όλοι να απορήσαμε τι γυρεύει ένα φρούτο φάτσα κάρτα σε ένα κουλτουροπεριοδικό... Κι όμως, όπως περίτρανα αποδείχτηκε, εκείνο δεν ήταν ένα απλό κυδώνι. Ήταν μία οργανική ύλη που έκανε την υπαρξιακή της επανάσταση! Ω, ναι! Κάποια στιγμή σκέφτηκε: “Όχι, δεν θα φέρω πια μέσα μου σπόρους κυδωνίας, αλλά σπόρους δημιουργίας. Θα ωριμάζω σαν όλα τα άλλα φρούτα, αλλά δεν θα σαπίζω ποτέ εγώ”. Και ούτως έπραξε το κυδώνι. Κάθε δίμηνο, αλλάζοντας όψη και γεύση, μας κερνάει ένα ευφραντικό γλυκό του κεφαλιού! Και εις άλλα έτη με υγεία, μπαναλοκύδωνο!»
Γιώργος Οικονόμου
«Banal: μια ζεστή παρέα και ένα φως χαράς και δημιουργικότητας. Ευχαριστώ που φιλοξένησες τη φωνή μου. Εύχομαι να συνεχίσεις να μας κρατάς συντροφιά για πολλά χρόνια ακόμη!»
Μελίνα Δρόσου
«Εάν πριν από έναν χρόνο μου έλεγε κάποιος ότι είναι δύσκολο να πετύχεις τους στόχους και τα όνειρά σου με όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω, ίσως να μην ήξερα τι να του απαντήσω! Όμως τώρα νομίζω ότι ξέρω τι θα του πω! Η “συνταγή” είναι εύκολη και αρκετά διασκεδαστική… Το μόνο που χρειάζεσαι είναι φίλους και γνωστούς από κάθε γωνιά, ανθρώπους που να αγαπάνε αυτό που κάνουν και να δίνουν κομμάτια του εαυτού τους και της καθημερινότητάς τους. Άτομα που θα σου μιλήσουν, θα σου δείξουν και θα σου μάθουν πράγματα που θα σε οδηγήσουν σε καινούρια μονοπάτια! Αυτό ήταν και είναι το Banal, για εμένα, αυτόν τον χρόνο της κυκλοφορίας του… Εύχομαι να συνεχίσουμε αυτό το υπέροχο δημιουργικό ταξίδι δίπλα σας, για πολύ καιρό ακόμα!»
Χάρης Πανδής
«Σε μια χρονιά καθόλου μπανάλ, το BANAL μάς χάρισε τις μπανάλ στιγμές που χρειαζόμασταν. Αισίως κλείνει η πρώτη χρονιά κι ευχόμαστε πολλές περισσότερες! Ευχαριστούμε, BANAL!»
Κατερίνα Αναστασοπούλου
«Εδώ κι έναν χρόνο, καλούμαι κάθε δύο μήνες να γράφω για κάτι που διάβασα και μου προξένησε μια εντύπωση, προσπαθώντας να μη μείνω μόνο στην εντύπωση. Αυτή η άσκηση, που ελπίζω όσο πάει να γίνεται και πιο επιτυχημένη, δεν έχει στόχο την “κριτική”, αλλά το να κληθούν όσο θέλουν, όποιες κι όποιοι το θέλουν, σε ανοιχτές αναγνώσεις, με αφετηρία τα κείμενα, αλλά με διαδρομές όχι κατ’ ανάγκη αποκλειστικά κειμενικές. Ευχαριστώ το Banal για τη φιλοξενία και του εύχομαι πολλά και καλά χρόνια πορείας ακόμα!»
Ελένη Βλάχου
«Ένας χρόνος Βanal. Ένας χρόνος δημιουργίας μέσα σ’ ένα εμπνευστικό εγχείρημα, μιας πυρηνικής χαράς κάθε φορά που βγαίνει το τεύχος μας και περηφάνιας για τη δέσμευση στο μαζί!»
Κατερίνα Γαστεράτου
«Για εμένα, το Βanal σημαίνει δημιουργική ανάσα από το χάος της πανδημίας, αγάπη για τις τέχνες και τη λογοτεχνία, εξερεύνηση της μουσικής ως τέχνης και επιστήμης, ανταλλαγή νέων ιδεών και απόψεων, χαρά, ομαδική δουλειά και αφεντικό Αγλαΐα».
Ελέσα Παπακώστα-Σμύρη
«Το 2021 ήταν ξεκάθαρα μια μπανάλ χρονιά, αλλά αυτό δεν ισχύει για το περιοδικό. Μέσα από το Banal είχα τη δυνατότητα να (ξανα)γνωρίσω πολύ όμορφους ανθρώπους, να διαβάσω ενδιαφέροντα κείμενα σε μια εποχή κοινωνικού κατακερματισμού και να ξαναρχίσω την αρθογραφία. Όσα άρθρα έχω γράψει ως τώρα αποτέλεσαν μια προσπάθεια απόδρασης από την πραγματικότητα, μια προσπάθεια να ασχοληθώ με κάτι πιο ευχάριστο και εν τέλει μια δέσμευση να συνεχίσω να το κάνω αυτό κάθε δίμηνο!
Ευχαριστούμε και Χρόνια Πολλά!»
Αγγελική Κολέτσου
«Όσο ο πολιτισμός θα θεωρείται banal, εμείς θα χτίζουμε εδώ μια κοινότητα από ανθρώπους που αισθάνονται για ανθρώπους που θυμούνται».
Αποστόλης Τουρτούρης
