Τι μένει;
Μισώ εσένα και τις προοπτικές σου
τη λογική σου
πάντα να τέμνει καταστάσεις
Τη στωικά αργόσυρτη φωνή σου
Μισώ τα S τα U τα Bahn
Όλα τα μέσα με τα οποία ταξιδεύεις
και όλους εκείνους τους ανθρώπους
με τους οποίους
το χρόνο που δεν μας αφιέρωσες, ξοδεύεις
Μισώ εμένα
τις εμμονές μου
πως σε πιστεύω πάλι ξανά
όταν μου λες, ότι σκοπεύεις
Μισώ τους άλλους
που επεμβαίνουν
Όταν δεν έχουν ζωή δική τους
Μισώ εσένα, μισώ εμένα
Και το κενό της προδοσίας
δικός μου πόνος, η δύναμή τους
Μισώ τα λόγια που δεν μου λες
όταν ζητάω απαντήσεις
τη φοβερή σου αταραξία
κι ότι εγώ έχω μόνο απαιτήσεις
και όταν ρωτάω τι μένει πλέον
δεν έχω τι να αποκριθώ
σκέψου απλά τι έχεις κάνει
τι με έχεις κάνει να υποστώ
Κι όμως εσύ, είσαι σαν βράχος
που πάντα τρέχω να πιαστώ
Και είναι τότε στην καταιγίδα
Όταν εξαφανίζεσαι
