Αγαπητέ Λεωνίδα, κουράστηκα! Τον θέλω και του το λέω, όμως εκείνος συνεχώς ζητάει να κάνω υπομονή, μέχρι να χαλαρώσουν τα πράγματα στη δουλειά. Είμαι τόσο ερωτευμένη ύστερα από καιρό, ωστόσο θαρρώ πως έχει να λύσει «θέματα» μεγαλύτερα από τη δουλειά. Συνεχίζω ΠΑΛΙ να προσπαθώ να φτιάξω κάποιον που μου αρέσει ή το αφήνω;
Φίλη μου,
Πάρε μια ανάσα και μη σκέφτεσαι… Νομίζω πως το μυαλό σου δουλεύει διπλοβάρδιες και για τους δυο! Είναι λυπηρό να θέλεις κάποιον τόσο πολύ και, ενώ υπάρχει χημεία, να μην «κυλάνε» τα πράγματα. Άλλοι το λένε «τάιμινγκ» κι άλλοι «κακοτυχία». Τι είναι στην περίπτωσή σου; Είναι τίποτα, μα και τα δυο! Δεν μπορείς να φτιάξεις κανέναν, μόνο να κάνεις υπομονή. Το αν αξίζει όμως, δεν το ξέρει κανείς. Καλό είναι μέσα στην τόση σκέψη να χωρέσεις το «εγώ», και όχι μόνο το «εμείς». Το μεταξύ σας είναι κάτι, του οποίου η ύπαρξη δεν μπορεί να είναι σίγουρη, ακόμη και στις καλύτερες συνθήκες, ενώ η σχέση με τον εαυτό σου, καλώς ή κακώς, θα είναι για πάντα. Μια λέξη με εν δυνάμει αρνητική χροιά, όπως ο «εγωισμός», δεν είναι απαραίτητα ένα κακό στοιχείο! Είναι ο λόγος που, όταν είστε δύο, θα σκέφτεΣΤΕ για έναν…
