Ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου σύμφωνα με τους ζωγράφους και τους ποιητές. Η άνθηση και η αναγέννηση έχουν ήδη τελεστεί και πλέον όλοι απολαμβάνουμε τους πολύχρωμους καρπούς τους – αν και μέσα σε όλη αυτή την ομορφιά και την απόλυτη καρποφορία θα μπορούσε κανείς να αισθανθεί έως και μελαγχολία. Ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο που περιμένουμε τα λουλούδια να ανθίσουν, φτάσαμε πλέον και στο τέλος της Άνοιξης, με την ξηρασία του καλοκαιριού να πλησιάζει.
The Tale of Princess Kaguya (2014)
Σκηνοθέτης: Isao Takahaka
Πού να το βρω: Netflix
Η πριγκίπισσα Κάγκουγια αποτελεί έναν παραδοσιακό μύθο της Ιαπωνίας. Ένα κορίτσι γεννιέται μέσα σε ένα δέντρο μπαμπού και μεγαλώνει μαζί με αγρότες στην εξοχή. Η πρώτη ταινία του Isao Takahaka έπειτα από δεκατέσσερα χρόνια αποτελεί ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα που τιμά και υπηρετεί την ομορφιά της ζωής, όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι. Το κινούμενο σχέδιο και τα σκηνικά είναι όλα ζωγραφισμένα στο χέρι και θυμίζουν παραδοσιακά έργα τέχνης της Ιαπωνίας που φέρουν ένα στοιχείο απόλυτης ομορφιάς, έκφρασης, αλλά και απλότητας, δένοντας έτσι ποιητικά με τη θεματική του έργου. Η εικαστική αυτή κατεύθυνση έχει ως αποτέλεσμα να προσφέρει σκηνές απόλυτης έντασης, αλλά και απόλυτης γαλήνης. Εν τέλει, βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της μικρής πριγκίπισσας και αισθανόμαστε την αγάπη που τρέφει για τη ζωή και για τους καρπούς που αυτή προσφέρει.
Amélie (2001)
Σκηνοθέτης: Jean-Pierre Jeunet
Πού να το βρω: Amazon
Η Αμελί είναι από τις ταινίες που, αφού τις δεις, όποτε τις σκέφτεσαι, χαμογελάς. Έχει έναν κωμικοτραγικό χαρακτήρα που στο τέλος καταλήγει σε κάτι φωτεινό και αισιόδοξο. Ένα μικρό κορίτσι ξεκινάει στη ζωή με μοναξιά και τεράστια φαντασία, αποζητώντας την έκφραση της αγάπης, αλλά την ίδια στιγμή φοβάται να την αγγίξει. Η ταινία παίρνει τις θεματικές της μοναξιάς, της ενηλικίωσης, του έρωτα και της απογοήτευσης και τις παρουσιάζει με έναν ευφάνταστο και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα. Ο κόσμος της Αμελί είναι ευρηματικός, συγκινητικός και πολλές φορές παράλογος, αλλά την ίδια στιγμή καταφέρνει να γίνει πολύ προσιτός και ζεστός σε όλους μας. Πάντα θεωρούσα ότι το να απολαμβάνεις την ταινία αυτή είναι σαν να γεύεσαι ένα γλυκό αρτοσκεύασμα.
Midsommar (2019)
Σκηνοθέτης: Ari Aster
Πού να το βρω: Amazon
Μπορεί η ταινία Midsommar να διαδραματίζεται «στα μέσα του καλοκαιριού», αλλά πιστεύω πως ταιριάζει ιδεατά στο τέλος της Άνοιξης. Ίσως είναι η μοναδική ταινία που καταφέρνει να κάνει την ομορφιά της φύσης, τη φωτεινότητα του ουρανού και τα χρώματα των λουλουδιών τόσο τρομακτικά. Όταν αλλού αυτά τα στοιχεία εκφράζουν γαλήνη και ευτυχία, εδώ δρουν ως αντιπερισπασμός και εξαπάτηση, καθώς η πληθώρα και η ομορφιά τους κρύβουν καλύτερα τον «κακό λύκο». Τίποτα δεν είναι γλυκό και ζεστό. Πάντα υπάρχει το στοιχείο του κινδύνου και της απόγνωσης για την πρωταγωνίστρια Ντάνι που εμπλέκεται σε έναν κόσμο σουηδικής παράδοσης και αιρετικής εκμετάλλευσης. Η ταινία αυτή θυμίζει παραμύθι των αδερφών Γκριμ, καθώς παρουσιάζεται ως το κατακόκκινο και λαμπερό από έξω, αλλά δηλητηριασμένο και σάπιο από μέσα μήλο της Χιονάτης.
