Είμαι σχεδόν έναν χρόνο χωρίς σχέση και ειλικρινά περνάω όμορφα. Τουλάχιστον μέχρι πριν από 1-2 μήνες. Έχω αρχίσει και σκέφτομαι πολύ τον πρώην μου, μα κυρίως ερωτικά. Σίγουρα περνάνε από το μυαλό μου ωραίες μας στιγμές, ωστόσο κυρίως ξεπροβάλλει στο μυαλό μου τις πιο ιδιαίτερες ώρες. Ως άνθρωπος αποφεύγω τα πισωγυρίσματα, όμως τι να κάνω, αφού τον σκέφτομαι τόσο έντονα;
Αγαπητή φίλη,
Είναι γνωστό στον κόσμο του έρωτα πως τίποτα δεν «θάβεται» βαθιά. Άτομα και καταστάσεις τείνουμε να τα αγνοούμε, έως ότου βρεθεί κάτι που θα μας τα θυμίσει. Κατανοώ πως, για να νιώθεις ωραία μόνη σου τόσον καιρό, είναι κάτι που το χρειάζεσαι – ή, τουλάχιστον, το χρειαζόσουν. Θέλω να έχεις στο μυαλό πως η σοφή Δέσποινα κάποτε είπε «περνώ και μόνη μου καλά», χωρίς να εννοεί «αιωνίως»! Δεν γίνεται μονίμως να ψάχνουμε τον εαυτό μας, γιατί θα τρελαθούμε. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως σώνει και ντε ΠΡΕΠΕΙ ν’ αρχίσουμε να στέλνουμε σωρηδόν σε πρώην, ούτε όμως και το αντίθετο. Είναι όπως τα κουκιά! Χωρίς να δοκιμάσεις, δεν μπορείς να ξέρεις αν θα σου βγουν σε καλό. Από εσένα θέλω να πράξεις με το καθαρό μυαλό του συναισθήματος και της λογικής. Όχι μ’ εκείνο των αναμνήσεων και της λαχτάρας.
